കാലം തളം കെട്ടുന്നു

വാക്കുകള്‍ പരിമിതം, മൌനമനന്തം ശാന്തം

വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ക്ലിപ്തം, ഇരുള്‍ സാകല്യം നിത്യസത്യം.

ഭൂമി നിയതം, കാലം അത്ഭുതം അപ്രമേയം

മിടിക്കൂ വീണ്ടും വീണ്ടും ഹൃദയ കമലമേ

കാലത്തെയളക്കുവാന്‍ എന്റെ ചുവരില്‍ വച്ച

ഘടികാരവും ഞാനും തമ്മിലെപ്പോഴും യുദ്ധം.

ഇടയ്ക്ക് കാലത്തിനു മുന്‍പേ പായുമ്പോള്‍ സൂചി

തിരിച്ചു പിന്നോട്ടാക്കി ക്ലോക്കിനെ ജയിക്കും ഞാന്‍.

എപ്പോഴോ സൂചി പിന്നോട്ടായെന്നാല്‍ തിരിച്ചു ഞാന്‍

സമയം സത്യമാക്കി കാലത്തെ വീണ്ടെടുക്കും.

കൃത്യമായ്‌ കറങ്ങുമ്പോള്‍ സൂചിയേ ചൂണ്ടുവിരല്‍

അതിന്റെ തുമ്പില്‍ ചുറ്റിക്കറങ്ങാനെന്റെ ജന്മം.

നീളത്തില്‍ പോകുമായുഷ്‌ക്കാലത്തെ വട്ടം ചുറ്റി

യളക്കും മണ്ടത്തരമോര്‍ത്തിടയ്ക്കിടെ ക്ലോക്കില്‍

സൂചി പകച്ചാലോ ഞാന്‍ പകര്‍ന്നു നല്‍കും പുനര്‍

ജന്മ വേദാന്ത ജ്ഞാനം പുത്തന്‍ ബാറ്ററിയായി.

...ക്ലോക്കുകള്‍ പരിമിതം, കാലമനന്തം ശാന്തം

വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ക്ലിപ്തം, ഇരുള്‍ സാകല്യം, നിത്യസത്യം.

ഭൂമി നിയതം, കാലം അത്ഭുതം, അപ്രമേയം

മിടിക്കൂ വീണ്ടും വീണ്ടും ഘടികാര കാലമേ...

ഇന്നലെ എന്നേയ്ക്കുമായ്‌ നിലച്ചു ഘടികാരം

തൊട്ടു തലോടി നോക്കി, സൂചി ചലിക്കുന്നില്ല

ബാറ്ററി മാറ്റി നോക്കി, മിടിക്കുന്നില്ല ജീവന്‍

കാലമീ മുറിക്കുള്ളില്‍ തളം കെട്ടി നില്‍ക്കുന്നു

നിലച്ച ഹൃദയത്തില്‍ കുടുങ്ങും രക്തം പോലെ.